Na een aantal weken door Portugal gereisd te hebben, zijn we weer de grens over gegaan naar Spanje om ons oorspronkelijke plan, de Extremadura te verkennen, weer op te pakken. Het weer is beter geworden, dus waarom niet. Hoewel de komende dagen een storm verwacht wordt vanuit het Noordoosten en we waarschijnlijk de nodige regen gaan krijgen. Maar zoals altijd zien we wel weer hoe dat gaat lopen.
Vanuit Portugal hebben we een lange rit gemaakt om uiteindelijk te stoppen in Montanchez, een klein dorpje, gelegen in de driehoek, Cáceres, Merida en Trujillo. Daar hebben we onder andere een wandeling gedaan door de bergen, met adembenemende uitzichten, zoals je op bovenstaande foto kunt zien.
Even wat info, met dank aan Wikipedia: Extremadura is een van de zeventien autonome regio’s van Spanje. Het ligt in het zuidwesten van Spanje en grenst aan Portugal, en de autonome regio’s Castilië-La Mancha, Castilië en León en Andalusië. In 2012 had Extremadura een inwonertal van 1.108.130. De oppervlakte bedraagt 41.635 km². Snel uitgerekend komt dat neer op 26 inw./km²….
Om het even in perspectief te plaatsen. De oppervlakte van Nederland is 41.850 km², inwoneraantal: 17.280.397 (2020), ofwel 416/km² (2020).
Het mag duidelijk zijn dat dit nogal een verschil maakt in hoe druk het op de wegen is, de grootte van de steden , etc.
Maar hierdoor heb je bijvoorbeeld wel een lage lichtvervuiling in het grootste gedeelte van de Extremadura. Het is een van de gebieden met de laagste lichtvervuiling in Europa.
Een van de redenen om de Extremadura, weer, te bezoeken is ook de grote aantallen vogels die er zijn. Met name de roofvogels hebben onze interesse. Tot op heden is het aantal verschillende vogelsoorten dat we hebben kunnen spotten wat tegengevallen, maar anderzijds is dat ook niet heel vreemd, per slot van rekening is het nu winter.
Een van de hotspots om, met name gieren, te kunnen zien is het MONFRAGÜE Nationaal park. Als je er op Google’t en alle info samenvat zou je het park als volgt kunnen omschrijven:
Gelegen in het hart van Spanje, is het Monfragüe National Park een ware oase van biodiversiteit en natuurlijke pracht. Dit juweel van een park herbergt een indrukwekkende verscheidenheid aan flora en fauna, waardoor het een paradijs is voor natuurliefhebbers en avonturiers.
Wat de flora betreft, wordt het park gekenmerkt door zijn mediterrane vegetatie, met uitgestrekte bossen van kurkeiken, steeneiken en dennen die de heuvels bedekken. Maar het zijn niet alleen de bomen die de aandacht trekken; de bloemenpracht in het voorjaar, met wilde orchideeën, lavendel en oleanders die in bloei staan, zorgt voor een kleurrijk spektakel.
De fauna van Monfragüe is al even indrukwekkend, met een overvloed aan vogels die het park hun thuis noemen. Vogelliefhebbers kunnen hier enkele van de meest zeldzame en majestueuze soorten spotten, waaronder de imposante vale gier, de majestueuze Spaanse keizerarend en de charmante zwarte ooievaar.
Maar de schoonheid van Monfragüe gaat verder dan zijn natuurlijke schatten; het park heeft ook een rijke geschiedenis die teruggaat tot de prehistorie, met sporen van oude nederzettingen en historische ruïnes die overal te vinden zijn. Het is een plek waar mens en natuur al eeuwenlang harmonieus samenleven, en waar bezoekers kunnen genieten van zowel de rust van de wildernis als de erfenis van het verleden.
Op weg naar onze volgende bestemming, dichtbij het park, zijn we vandaag gestopt bij het Kasteel. Helaas was het behoorlijk mistig en konden we maar een paar meter ver kijken.
De komende dagen zijn we hier nog en hopelijk kunnen we nog een en ander spotten. Vrijdag ( 9 februari) wordt er wel veel regen verwacht, met een beetje geluk valt dat ’s nachts.
Voor nu genieten we nog lekker door van de rust en de ruimte..
Eén reactie
Een testje om te zien of het mogelijk is om een berichtje te krijgen als er een reactie geplaatst wordt.